جلسه پنج شنبه با عنوان عیب یابی و افزایش کارآیی بخش آسیاکنی کارخانه گندله سازی مجتمع سنگ آهن گل گهر برگزار گردید. این بخش از دو خط موازی که شامل آسیای گلوله ای (متصل به یک بخش خشک کنی مواد قبل از ورود به آسیا) و جدا کننده هوایی است، تشکیل شده است. محصول خروجی آسیا به صورت مدار بسته وارد جدا کننده هوایی شده و در نهایت پس از بالارفتن کیفیت آن (عدد بلینی برابر با ۱۹۰۰ تا ۲۰۰۰) برای تولید گندله به بخش دیسک ها و کوره فرستاده می شود. عوامل محدود کننده در بخش آسیا کنی را می توان به دو بخش کلی تقسیم بندی کرد. اولین گروه مربوط به پارامترهای عملیاتی خود آسیا می شود. از این گروه می توان به نحوه توزیع اندازه گلوله ها در طول آسیا، دانه بندی گلوله های درون آسیا، طراحی آستر ها، پر شدگی گلوله داخل آسیا و … نام برد. گروه دوم را می توان به شرایط خوراک ورودی به آسیا از جمله رطوبت و دانه بندی مواد ورودی به آسیا مربوط دانست. در مراحل پایش و بررسی پارامترهای عملیاتی آسیاها چند پیشنهاد به منظور استاندارد سازی این پارامترها ارائه گردید که در حال اجرا می باشد. از جمله این پیشنهادات می توان به اصلاح نحوه شارژ گلوله جبرانی (شارژ گلوله های درشت از دریچه اول شارژ و گلوله های کوچک از دریچه دوم شارژ)، شارژ گلوله های با قطر کوچک ۲۵ میلیمتر در انتهای آسیا، رفع مشکل ورود گلوله به داخل خشک کن با نصب سرند در مسیر بار برگشتی به آسیا و اجرای طرح اصلاحی به منظور جلوگیری از برگشت گلوله از داخل آسیا به داخل خشک کن اشاره کرد. در ادامه با بررسی های انجام شده مشخص گردید که یکی از عوامل محدود کننده اصلی رطوبت مواد ورودی به آسیاست. کنترل کننده رطوبت مواد ورودی به آسیا بخش خشک کنی متصل به آسیا می باشد.
بررسی ها نشان داد که افزایش ۵/۱ تا ۲ درصد در رطوبت مواد ورودی به علت مختل کردن فرآیند خردایش درون آسیا باعث کاهش ۳۰ تا ۴۰ تن بر ساعتی در نرخ خوراک ورودی به آسیا می گردد. این امر نشان از عدم توانایی خشک کن در خشک کردن کامل مواد ورودی به آسیا داشت. بنابراین به منظور بهبود کارآیی این بخش شبیه فیزیکی فرآیند خشک کن انجام و عوامل موثر در کارآیی آن مشخص گردیدند. از میان این عوامل طراحی بالابرهای درون خشک کن بیشترین تاثیر را داشت. پس از انجام آزمایش های مختلف طرح پیشنهادی برای این بالابر ها ارائه، ساخته و در یکی از آسیا ها (آسیای شماره ۱) نصب گردید. با گذشت حدود دو ماه و نیم از نصب بالابر های پیشنهادی نتایج حاصل از آسیای ۱ نشان می دهد که بر خلاف آسیای ۲ نرخ خوراک ورودی به آسیای ۱ حساسیت بسیار کمی نسبت به رطوبت مواد ورودی دارد (در آسیای ۲ با افزایش دو درصدی رطوبت ۲۰ تن بر ساعت تناژ ورودی کاهش می یابد) و همچنین تناژ ورودی به آسیای ۱ نسبت به قبل از تغییر بالابر ها ۱۲ تن بر ساعت و نسبت به مدت مشابه در سال گذشته۱۶ تن بر ساعت افزایش پیدا کرده است. این در حالی است که در آسیای شماره ۲ تغییری رخ نداده است.
