یکی از مراحل بسیار مهم در بخش آسیا کنی کارخانه گندله سازی بخش خشک کن متصل به آسیای گلوله ای است. رطوبت مواد ورودی به آسیا همواره یکی از عوامل محدود کننده ظرفیت بوده است و کارآیی این بخش به صورت مستقیم در ظرفیت آسیای گلوله ای و به تبع در کل مدار تاثیر گذار است. در برخی مواقع به دلیل بالا بودن رطوبت کنسانتره ورودی و یا پایین بودن کارآیی بخش خشک کن، میزان رطوبت مواد وارد شده به آسیا گلوله ای افزایش می یابد. این افزایش رطوبت (هر چند ناچیز و در حدود یک یا دو درصد) به میزان زیادی کارآیی خردایش درون آسیا را کاهش می دهد. تا جایی که در مواردی آسیا اصطلاحاً خفه می کند و بار ورودی به آسیا کاملاً قطع می شود. بنابراین با توجه به این اهمیت بهبود کارآیی خشک کن نقش به سزایی در افزایش ظرفیت مدار کارخانه دارد. خشک کن های دوار صنعتی اساساً بر مبنای خشک کردن در اثر تماس مستقیم مواد با هوای داغ طراحی می گردند.
درون محفظه استوانه ای و در حال چرخش خشک کن ها ردیف های متوالی بالابر ها وظیفه با بردن و در مسیر جریان هوای داغ ریختن مواد را بر عهده دارند. از جمله عوامل موثر در کارآیی خشک کن ها می توان میزان پرشدگی خشک کن ها، طراحی هندسی بالابر ها و مشخصات ذرات درون خشک کن را نام برد. در مرکز تحقیقات مهندس کاشی گر به منظور بهبود کارآیی بخش خشک کنی آسیای گلوله ای در کارخانه گندله سازی مدلسازی فیزیکی نحوه حرکت بار در شرایط موجود مورد بررسی قرار گرفت تا با استفاده از مشاهدات، عیوب مرتفع و پیشنهادات سازنده که بیشتر در مورد طراحی فیزیکی بالابر های خشک کن است، ارائه گردد.
ارائه دهنده: مهندس علیرضا حسن خویی
