پنجمین کنگره بین المللی معدن و صنایع معدنی ایران و هفتمین کنفرانس مهندسی معدن ایران که از آن به عنوان فراگیرترین رویداد معدنی کشور یاد می شود در تاریخ های ۱۲ و ۱۳ آبان ماه در تهران برگزار گردید. این گردهمایی در ۷ محور زیر برگزار گردید که یکی از آن ها به فرآوری مواد معدنی اختصاص داده شده بود.
محورهای همایش
- خواص سنجی و فرآوری معدنی
- استخراج و بهرهبرداری از معادن
- پیجویی و خواص اکتشاف معدنی
- مدلسازی ویژگیهای کانسنگ وارزیابی ذخیره
- مکانیک سنگ مکانیک خاک و زمینشناسی مهندسی
- محیط زیست، بهداشت و ایمنی در معادن (HSE)
- اقتصاد معدن، مواد معدنی و نقش محصولات معدنی در اقتصاد کشور
از ۱۱۰ مقاله موجود، ۴۶ مقاله مربوط به فرآوری مواد که از مرکز تحقیقات فرآوری مواد معدنی کاشیگر، ۳ مقاله به این کنفرانس ارسال گردید که از این بین، ۲ مقاله بصورت ارائه شفاهی و ۱ مقاله به صورت پوستر، ارائه گردیدند. همچنین آقای دکتر مالکی مقدم از مرکز تحقیقات فرآوری مواد کاشی گر نیز به عنوان داور مقالات بخش فرآوری(در بخش ارائه شفاهی) از سوی کمیتهی اجرایی برگزیده شده بودند.
نویسندگان این مقاله، آقایان سعید زارع؛ مصطفی مالکی مقدم؛ مازیار محمودی زرندی؛ محسن یحیایی؛ صمد بنیسی هستند.
چکیده مقاله:
معمولترین راه بیشینه کردن ظرفیت مدارهای سنگشکنی حفظ توانکشی در بالاترین حد ممکن است که در بسیاری از مدارهای خردایش به کار گرفته میشود. بازرسیهای انجام شده در مدار سنگشکنی مرحله سوم کارخانه پرعیارکنی۱ مجتمع مسسرچشمه نشان داد کارآیی سنگ شکنی در این مرحله کمتر از مقادیر درنظرگرفته شده در طرح اصلی است. بررسی ها چهار مشکل را مشخص کرد. مشکل اول، توزیع غیریکنواخت خوراک در سنگشکنها بود. با تغییر طرح مجرای خوراک سنگشکنها طی سه مرحله، از طرح مکعب مستطیل به مجرای خوراک استوانهای استاندارد تغییر یافت که منجر به توزیع یکنواخت خوراک گردید. توزیع یکنواخت خوراک باعث افزایش عمر زره ثابت (۱٫۸ برابر) و کاهش نوسان توانکشی از ۹kW به ۳kW گردید. پایین بودن تناژ ورودی به سنگشکنها نسبت به طرح (۵۳۱t/h) مشکل دوم بود. با افزایش ارتفاع صفحه تنظیم خوراکدهندهها، رفع انسداد مخازن و افزایش سرعت خوراکدهندهها تناژ ورودی به سنگشکنها بصورت میانگین از ۳۵۰t/h به ۵۴۰t/h افزایش یافت. افزایش تناژ ورودی به سنگشکنها باعث کاهش ۱۸ درصدی ساعت کارکرد سنگشکنها گردید. به عبارتی، تعداد سنگشکن آماده بکار از ۱ دستگاه به ۲٫۵ دستگاه افزایش یافت. مشکل سوم، راهبری دستی سنگشکنها بود. برای حل این مشکل، حلقه کنترل خودکار (توانکشی – سطح) سنگشکنها نصب شد. بکارگیری حلقه کنترل خودکار توانکشی باعث شد امکان استفاده از حداکثر توانکشی سنگشکن فراهم گردد. حلقه کنترل سطح باعث کاهش انسداد و ریزش سنگ معدن از ۱۰ مرتبه در ماه به یک مرتبه گردید. ورود ذرات درشتتر از سرند ۱۲٫۷ میلیمتر به محصول مدار سرندکنی و سنگشکنی مشکل چهارم بود. با انجام عیبیابی و استاندارد سازی سرندها، درصد عبوری از سرند ۱۲٫۷ میلیمتر از ۶۵% به ۸۰% افزایش یافت.