بیست و هشتمین جلسه هفتگی استاندارد سازی و بازرسی فرایند در کارخانه های گل گهر (استانداردسازی مدار خردایش گندله سازی – مقابله با درشت شدن بار ورودی)

آسیاها بر اساس نوع دانه بندی ورودی و خروجی مطلوب و ظرفیت مد نظر، طراحی می‌شوند. بر همین اساس طول و قطر آسیا، نوع آستر، میزان پرشدگی و دامنه ابعادی گلوله مشخص می‌شود.

آسیای گلوله‌ای کارخانه گندله‌سازی شرکت معدنی و صنعتی گل‌گهر بر اساس دانه‌بندی خوراک ۶ % بالای ۶۳۰ میکرون طراحی شده و یک آسیای با مکانیز غالب سایشی است.

اما بعد از تغییراتی که از شهریور ۹۸ در خطوط تولید کنسانتره ایجاد شد، مقدار ذرات بالای ۱ میلیمتر در خوراک ورودی مدار آسیاکنی کارخانه گندله‌سازی، تا حدود ۹/۵ % افزایش پیدا کرده است.

این تغییرات باعث ایجاد مشکلاتی از قبیل کاهش ۲۰ تا ۳۰ درصدی ظرفیت آسیاها، افزایش گوگرد خوراک، آسیب‌های مکانیکی به آسیا، کاهش عمر آسترهای آسیا و افزایش مصرف گلوله شده است.

بنابراین برای مقابله با این موضوع باید آسیای گلوله‌ای کارخانه گندله‌سازی در برابر ذرات درشت مقاوم‌سازی شود. بدین منظور ابتدا باید نسبت گلوله داخل آسیا که در طراحی آن آمده رعایت شود؛ بر اساس اعداد طراحی باید نسبت گلوله‌های ۳۰، ۴۰ و ۵۰ میلیمتر در آسیا به ترتیب ۷۰ ، ۲۰ و ۱۰ درصد باشد. بنابراین با توجه به نرخ سایش معمول در این آسیا و به منظور حفظ نسبت اندازه گلوله ها در آسیا باید ماهیانه به ترتیب ۱/۵ و ۳ تن گلوله ۵۰ و ۴۰ میلیمتر از دریچه اول آسیا و برای تولید بلین ۱۰ تن گلوله ۳۰ میلیمتر از دریچه دوم آسیا شارژ شود.

نکته بسیار مهم در تغییر مکانیزم خردایش در آسیاهای گلوله‌ای سایشی این است که نباید مکانیزم را در تمام آسیا تغییر داد. به این معنی که آسیای گلوله‌ای گندله سازی به منظور افزایش بلین طراحی شده و این امکان وجود ندارد که گلوله های ریز (۳۰ میلیمتر) را از آن حذف کرد با این هدف که گلوله درشت (۴۰ و ۵۰ میلیمتر) اضافه کنیم تا مکانیزم ضربه افزایش یابد. به طور کلی در آسیاهای تولید بلین باید ذرات درشت را یک سوم ابتدایی آسیا خرد کرد و در دو سوم بعدی محصول پودری (بلین بالا) تولید کرد. از سوی دیگر با توجه به اینکه سختی گلوله‌ها از سطح به داخل یکنواخت نیست، هم چنین به دلیل وجود عیوب ریخته‌گری، پروفیل سایش گلوله‌ها یکسان نبوده و نباید انتظار داشت تا با افزودن گلوله جبرانی ۴۰ یا ۵۰ میلیمتر به آسیا این گلوله‌ها سایش یافته و به اندازه ۳۰ میلیمتر یا کمتر می‌رسند.

با بررسی گلوله‌های تخلیه شده از این آسیا مشاهده شد که به دلیل عدم شارژ گلوله جبرانی ۳۰ میلیمتر در یک بازه چند ماهه به آسیا، به دلایل گفته شده میزان گلوله‌های کروی با اندازه نزدیک به ۳۰ میلیمتر بسیار کم بوده و تقریبا اکثر گلوله‌ها تا ۳۵ میلیمتر به حالت کروی سایش یافته‌اند. در نتیجه پس از مدتی بخش بسیار قابل توجهی از گلوله‌های این آسیا حالت کروی نداشتند و چیپسی شده بودند.
شایان ذکر است که گلوله‌های غیرکروی علاوه بر اینکه هیچ گونه مشارکتی در خردایش مواد ندارند، فضای بسیار زیادی از آسیا را اشغال کرده و نیز منجر به ایجاد توان‌کشی کاذب در آسیا می‌شوند.

راه حل دوم ارائه شده با هدف افزایش مکانیزم ضربه در یک سوم ابتدایی آسیا است که این کار با نصب آسترهای پیشنهادی K امکان‌پذیر است. آسترهای موجی (طرح اصلی) میزان خردایش ضربه‌ای کافی را نداشته و همچنین با سایش این آستر بالابری مواد کمتر هم می‌شود. اما آستر پیشنهادی به گونه‌ای طراحی شده که علاوه بر افزایش میزان خردایش ضربه‌ای (با بیشتر کردن بالابری گلوله‌ها)، مسیر حرکت بار در انتهای عمر آستر نیز ثابت بماند. همچنین با در نظر گرفتن مسائل عملیاتی، عمر این آسترها نسبت به طرح اصلی بیشتر نیز خواهد بود. نکته بسیار مهم این است که چون در طرح پیشنهادی خردایش ضربه‌ای بیشتر شده، توانایی این آسیا برای مقابله با ذرات درشت خوراک (بالای ۱ میلیمتر) بسیار زیادتر می‌شود.